W dniu 1 października 2025 r. odbyło się kolejne spotkanie wspólnoty Miriam.
Jak co środę, jednoczyliśmy się w ciszy z Panem Bogiem, adorując Go w Najświętszym Sakramencie. Następnie wspólnie odmówiliśmy modlitwę różańcową, czcząc Matkę Bożą i przeżywając w październiku — miesiąc ogłoszony miesiącem różańcowym.
Kolejnym punktem spotkania była homilia, w której pasterz wspólnoty, ks. Damian Ziemba, odnosząc się do Ewangelii św. Łukasza (Łk 9, 57–62), zwrócił naszą uwagę na dwie istotne kwestie — w kontekście naszego zaangażowania we wspólnocie oraz w diakoniach, do których tego dnia zostaliśmy posłani.
W Ewangelii usłyszeliśmy słowa:
„Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz.”
Na co Jezus sprowadza nas twardo na ziemię, mówiąc:
„Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć.”
Jezus pokazuje nam, że nie jest dodatkiem do naszego życia, lecz SENSEM naszego życia. Całkowita decyzja pójścia za Nim, wejście w służbę (diakonię), wymaga od nas zaangażowania, odwagi i gotowości. Pan Jezus jasno mówi, że musimy zostawić pewne wygody, do których po ludzku jesteśmy przywiązani.
Pasterz podkreślił, że służba w diakonii niekoniecznie będzie łatwa, komfortowa i przyjemna — służba wymaga poświęcenia. Jezus zachęca nas do niej mimo przeciwności i trudności, bo taka służba ma sens.
Diakonia nie jest luksusem ani posadą — ma pomóc nam odkryć coś większego. Może pomóc w budowaniu relacji, więzi między sobą i w odnalezieniu poczucia przynależności. Bycie w diakonii daje poczucie bycia potrzebnym.
Ksiądz zachęcał do angażowania się we wspólnocie na tyle, na ile pozwalają nam nasze możliwości, uwzględniając wiek, siły, czas i umiejętności. Podkreślił, że Bóg widzi, ile serca wkładamy w tę służbę. To On wie, czy dajemy nasze 100%, czy nie.
Pasterz prosił również, byśmy nie porównywali swojego zaangażowania między sobą, bo patrząc z zewnątrz, nigdy nie będziemy wkładali siebie „po równo”. Liczy się zaangażowanie serca. Nie wszystko musi wychodzić perfekcyjnie, ale Bóg będzie błogosławił naszą gotowość i oddanie.
Jezus w Ewangelii mówi bardzo konkretnie:
„Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże.”
Ks. Damian wspomniał, że porównywanie tego, co było kiedyś, może być dla nas pokusą do lenistwa i bezczynności, ale może też stać się motywacją do działania i zaangażowania we wspólnotę. Dlatego warto rozeznawać, z jakiego ducha pochodzi to porównywanie.
Warto słuchać w swoim sercu, co mówi Jezus — bo oglądanie się wstecz może zamykać nas na Królestwo Boże i na to, co dzieje się tu i teraz.
Na zakończenie ks. Damian uroczyście zaprosił nas pod ołtarz na indywidualne błogosławieństwo oraz namaszczenie olejem egzorcyzmowanym, zadając pytanie:
Do jakiej diakonii odkryłeś (odkryłaś) swoje powołanie?
A już 8 października 2025 r. zapraszamy serdecznie na Wieczór Charyzmatyczny z modlitwą o uwolnienie i uzdrowienie.
