W dniu 22 stycznia 2025 r. spotkaliśmy się ponownie na wspólnej Eucharystii. Tym razem spotkanie miało wyjątkowy charakter, ponieważ rozpoczęło się pięknym spektaklem przygotowanym przez uczniów klas 7 i 8 Społecznej Szkoły Podstawowej nr 1 w Rzeszowie. W przedstawieniu dzieci poruszyły istotny temat szczęścia w rodzinie oraz wartości, takich jak dobro, zrozumienie, empatia, wrażliwość, a przede wszystkim miłość i czułość.
Po wzruszającym występie udaliśmy się do kaplicy, aby uczestniczyć w Eucharystii sprawowanej przez ks. Damiana Ziembę i wysłuchać Słowa Bożego. W trakcie homilii odczytana została Ewangelia według św. Marka (Mk 3, 1-6) opisująca uzdrowienie w dzień szabatu.
Ks. Damian w swoim rozważaniu skupił się na temacie poczucia ważności w naszym życiu. Na podstawie fragmentu Ewangelii porównał poczucie braku ważności do postaci człowieka z uschniętą ręką. Człowiek ten, otoczony tłumem faryzeuszy, mógł czuć się nieważny i niezauważony. Jednak Jezus dostrzegł go i zwrócił się do niego słowami:
„Podnieś się”. W ten sposób pokazał, że dla Niego każdy z nas jest ważny i cenny.
Jezus patrzy na każdego z nas z troską, widząc także nasze „uschnięte części” – symbole braku mocy i siły w życiu. Ks. Damian zwrócił uwagę na to, że brak poczucia własnej wartości może odbierać nam energię i motywację. Jednocześnie przypomniał, że poczucie ważności możemy odnaleźć w relacjach z bliskimi. Czasem wystarczy prosty gest – rozmowa, odpowiedź na wiadomość czy zwykłe zapytanie o to, jak mija dzień – by uświadomić sobie, że jesteśmy cenni i ważni dla innych.
To spotkanie stało się okazją do refleksji nad tym, jak odnaleźć w sobie poczucie wartości i jak ważne jest, by dostrzegać je w relacji z Jezusem oraz drugim człowiekiem.
Po Mszy Świętej przyszedł czas na świadectwa. Mieliśmy zaszczyt posłuchać 3 świadectw, jak Jezus Chrystus odmienia ludzkie życie.
1 świadectwo – powołanie do Zakonu Sercanek.
Pierwszym świadectwem powołania do Zakanu Sercanek podzieliła się z nami Joanna. Asia była we Wspólnocie Miriam 3 lata i usłyszała wezwanie Pana Jezusa, aby się w Niego wsłuchiwać i wstąpić do Zakonu. Jak podkreśliła bardzo ważna w rozeznaniu była dla niej Adoracja w ciszy i wsłuchiwanie się w słowo Boże. Czytanie Biblii przyspieszyło wezwanie duchowe, i to własnie w nim usłyszała, że teraz jest ten najlepszy czas aby wstąpić do Zakonu. Jak to Asia powiedziała Adoracja jest najlepszym czasem, aby złapać kontakt z Panem Bogiem i ze sobą. Pokreśliła, że Adoracja i bycie blisko Słowa Bożego bardzo przyspieszają procesy duchowe i wewnetrzne.
2 świadectwo – uwolnienie z poważnego zagrożenia duchowego
Drugie świadectwo wygłosiła Agnieszka, która podzieliła się historią uwolnienia bliskiej jej osoby z poważnego zagrożenia duchowego. Podziękowała Diakonii Modlitewnej za trwające ponad 2 lata wsparcie. Uzdrowienie dokonało się dzięki łasce wiary, mocy Jezusa i wstawiennictwu Maryi.
3 świadectwo – wyleczenie z nowotworu
Józef, obciążony genetycznie w najbliższej rodzinie, w wieku 37 lat postanowił wykonać badania genetyczne, które wykazały, że jest wolny od obciążającego genu. Rok później jednak zdiagnozowano u niego raka jelita z przerzutami. W obliczu choroby modlitwa przyniosła mu poczucie obecności Boga i Jego wsparcia.
Operacja, półroczna chemioterapia, zaangażowanie w Odnowę w Duchu Świętym, uczestnictwo we Mszach o uzdrowienie oraz głęboka modlitwa i silna wiara pomogły mu przetrwać ten trudny czas w sposób niemal lekki, jakby przechodził zwykłą grypę. Kluczowym momentem w czasie choroby było całkowite zawierzenie życia Panu Bogu. Jak wspominał Józef, najtrudniejszym aktem wiary było stanąć przed Bogiem i wyznać: „Jeśli taka jest Twoja wola i będzie to dla mnie dobre, zgadzam się na śmierć”.
Pan Bóg wysłuchał jego modlitwy. Dziś mija 12 lat od ostatniej operacji. Józef świadczy, że modlitwa i wiara dają siłę do życia. To, co najważniejsze, to zaufać Panu Bogu i pozwolić Mu działać w naszym życiu.
Po wysłuchaniu poruszających świadectw, ks. Damian skierował ciepłe słowa do członków wspólnoty Miriam, którzy obchodzili swoje imieniny. W atmosferze radości i wdzięczności złożył im serdeczne życzenia.
Autor Asia K.