W środę 13 listopada 2024 roku odbył się kolejny Wieczór Charyzmatyczny w naszej wspólnocie.

Spotkanie rozpoczął lider Wspólnoty- Marcin Zacharski, który powitał zebranych zapraszając do wysłuchania konferencji pani Kornelii Lipiec. Następnie pomodliliśmy się do Ducha Świętego.
Kolejno uczestniczyliśmy w Eucharystii, którą sprawował ksiądz Krzysztof Golas. W homilii usłyszeliśmy, że dzisiejsze Słowo Boże mówi o zbawieniu. Święty Paweł w liście do Tytusa pisze:

Przypominaj wszystkim, że powinni podporządkować się zwierzchnim władzom, słuchać ich i okazywać gotowość do wszelkiego dobrego czynu: nikogo nie lżyć, unikać sporów, odznaczać się uprzejmością, okazywać każdemu człowiekowi wszelką łagodność. Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela naszego, Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy usprawiedliwieni Jego łaską stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego.

To słowo ma nam pokazać, w jaki sposób działa Duch Święty i jednocześnie przypominając, że Duch Święty zawsze przychodzi do wspólnoty Kościoła przez posłuszeństwo. Posłuszeństwo zaś przychodzi tam, gdzie jest pokora i pomaga zwalczyć egoizm, czyli to co definiuje starego człowieka. Człowiek cielesny chce dbać tylko o siebie i myśli o sobie, jest oporny. Taka postawa jest przeciwieństwem pokory. Zaś człowiek duchowy jest gotowy do służenia ku dobremu, do pomocy, cechuje go łagodność i uczynność. Dzięki łasce Ducha Świętego zostaliśmy wyprowadzeni z postawy głupoty, błądzenia i nieposłuszeństwa.

Natomiast w Ewangelii święty Łukasz przedstawia obraz dziesięciu, którzy zbliżają się do Jezusa. Dziesięciu w judaizmie to pełna wspólnota, co daje prawo, by ci ludzie mogli uwielbiać Boga. Pan Bóg dokonuje tu pewnego przełamania, ponieważ po uzdrowieniu wraca do Jezusa tylko jeden – Samarytanian.

Jezus zaś rzekł: «Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?»

Bóg chce nam w ten sposób pokazać, że człowiek nie jest dla wspólnoty, lecz wspólnota jest dla człowieka, żeby go przyprowadzić do Jezusa.

Tych dziesięciu to też dziesięć przykazań. Każdy jest trędowaty, bo my jako ludzie żadnego z przykazań nie potrafimy wypełnić doskonale. Jesteśmy pokryci trądem, czyli chorobą, dlatego potrzeba kogoś, kto nas z tej choroby wyzwoli – Jezusa. Dlatego jeden wraca do Boga, bo tylko on zachował przykazanie miłości Boga. To właśnie on poszedł szukać prawdziwie Boga, dlatego nie kieruje się w stronę świątyni, ale przychodzi do „żywej świątyni” – Jezusa Chrystusa. Nie szuka potwierdzenia uzdrowienia, gdyż stał się nowym człowiekiem, nie chce wracać już do starego życia. Jest to postawa chrześcijanina, gdyż chrześcijanin jest wyprowadzany do nowych rzeczy. Jezus prowadzi nas do nowego. Uzdrowiony Samarytanin nie patrzy na to kim jest, ale dzięki komu jest, dlatego idzie sam.

Każdy z nas musi w swoim życiu rozeznać, że chodzi o Jezusa Chrystusa, o zbawienie. Jezusowi do zbawienia człowieka potrzebna jest wspólnota. Czasami trzeba wybrać żywą wspólnotę Trójcy Świętej, a nie wspólnotę znajomych. Można powiedzieć, że mamy tutaj pochwałę Samarytanina, który doszedł do wiary, a jego towarzysze powrócili do zdrowia. Panu Bogu chodzi o zdrowie wnętrza, a nie o deklarację wiary. Mamy się nie bać być obcym dla świata, ponieważ doświadczamy spotkania z żywym Jezusem jak ten Samarytanin.

Następnie uwielbialiśmy Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Na zakończenie kapłan prowadził modlitwę uwolnienia i uzdrowienia, potem błogosławił zebranych idąc z Panem Jezusem po auli. Na zakończenie odśpiewaliśmy Apel Jasnogórski. Po spotkaniu Lider Marcin poczęstował nas cukierkami z okazji imienin.

Na nasze kolejne wspólne spotkanie zapraszamy już w najbliższą środę. 

Do zobaczenia! 

Autor: Anna Sz.