20 listopada odbyło się kolejne spotkanie Wspólnoty, podczas którego modliliśmy się za naszych bliskich zmarłych, trwając w zadumie po niedawno obchodzonym Święcie Wszystkich Świętych.

Spotkanie rozpoczęliśmy cichą adoracją Najświętszego Sakramentu, która pozwoliła nam skupić myśli na Bogu i wprowadziła w atmosferę Mszy Świętej.

W centrum tego spotkania znalazło się rozważanie Ewangelii według św. Łukasza (Łk 19, 11-28) – przypowieść o dziesięciu minach. W tej przypowieści każdy sługa otrzymał od pana po jednej minie z poleceniem, by ją pomnożyć. Aby to osiągnąć, musieli zaryzykować, puszczając pieniądze w obieg.

Ks. Damian podkreślił, że przesłanie tej Ewangelii odnosi się również do nas – naszą „miną” jest dar, jaki otrzymujemy od Pana Boga. To nasze życie, zaangażowanie w życie wspólnoty chrześcijańskiej, oraz przekazywanie wiary innym.

Ks. Damian przypomniał inspirujące słowa ks. Wiesława Rafacza: „Badamy nasze serce przez to, co robimy więcej”. Zachęcał nas, byśmy spojrzeli w głąb siebie i zastanowili się:

• Czy zdajemy sobie sprawę z odpowiedzialności za dary, jakie otrzymujemy od Boga?
• Czy potrafimy angażować się w życie wspólnoty i dzielić się swoją wiarą z innymi?
• Czy jesteśmy gotowi zrobić więcej – dla wspólnoty, rodziny, przyjaciół – niż tylko to, co się od nas wymaga?

Ewangelia wskazuje, że „puszczenie w obieg” naszych darów może wymagać trudnych decyzji i zaufania Bogu. Niełatwo jest ryzykować, oddając kontrolę nad naszym życiem, ale to właśnie dzięki wierze możemy w pełni odpowiedzieć na Boże wezwanie.

Ks. Damian w swojej homilii podkreślił, że to nie my sami jesteśmy siłą napędową naszego życia. Nie możemy polegać wyłącznie na własnych zdolnościach, lecz powinniśmy zaufać Panu Jezusowi. To On prowadzi nas, gdy podejmujemy trudne decyzje, gdy odważamy się powierzyć Mu nasze życie i pozwalamy, by wiara stała się naszą przewodnią siłą.

Po zakończeniu Mszy Świętej wszyscy zgromadzeni wspólnie odmówili różaniec, modląc się za dusze zmarłych, których imiona zapisaliśmy na kartkach wypominkowych. Był to szczególny moment, kiedy jako wspólnota jednoczyliśmy się w modlitwie, powierzając naszych bliskich miłosierdziu Bożemu.

To spotkanie było dla nas nie tylko czasem modlitwy, ale także głębokiej refleksji nad naszą odpowiedzialnością za wiarę, życie we wspólnocie oraz za wykorzystanie darów, które otrzymujemy od Boga. Wszyscy wyszliśmy umocnieni słowem Ewangelii i świadomi, że odwaga, by „puścić kontrolę” i zaufać Jezusowi, jest kluczowa w naszym chrześcijańskim życiu.

Autor Asia K.