W środę, 9 października, odbył się kolejny w tym roku Wieczór Charyzmatyczny połączony z modlitwą o uzdrowienie i uwolnienie.

Spotkanie rozpoczęło się konferencją, którą poprowadziła psycholog Kornelia Lipiec. Prelegentka poruszyła istotny temat uzależnień od narkotyków, zwracając uwagę na destrukcyjny wpływ nałogów na życie osób uzależnionych oraz na ich bliskich.

Po konferencji uczestnicy przeszli do wspólnej Eucharystii, w trakcie której rozważano Słowo Boże z Ewangelii według św. Łukasza. Fragment ten dotyczył nauki Jezusa na temat modlitwy do Boga Ojca, w którym zawarte było wezwanie:

„Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie.”

Podczas homilii ksiądz Damian Ziemba podkreślił ogromną moc modlitwy, apelując do wiernych, by nie ustawali w modlitwie, nawet w chwilach, gdy wydaje się, że nie przynosi ona rezultatów. Przypomniał, że łaska Boża przychodzi we właściwym czasie, a aby cuda mogły się dokonać, Pan Bóg potrzebuje przestrzeni i zaangażowania ze strony człowieka.

Duszpasterz zwrócił również uwagę na słowa: „Niech przyjdzie Twoje Królestwo”, wyjaśniając, że życie człowieka musi być zakorzenione w wierze. Zaznaczył, że modlitwa o uzdrowienie powinna być prowadzona w miejscach, gdzie wiara będzie szanowana, a wierni znajdą duchowe wsparcie. Nawiązał także do treści konferencji Kornelii Lipiec, wskazując, że wiara stanowi kluczowy zasób w procesie terapeutycznym, szczególnie dla osób walczących z uzależnieniami.

Po zakończonej Eucharystii rozpoczęła się uroczysta Adoracja Najświętszego Sakramentu. Był to moment głębokiej refleksji i ciszy, w którym wierni mogli w sposób szczególny doświadczyć obecności Boga. W trakcie adoracji śpiewano pieśni uwielbienia, a modlitwy płynące z serc uczestników przepełnione były ufnością i nadzieją na Boże działanie.

Zgromadzeni prosili o wylanie Ducha Świętego, pragnąc, by napełnił ich życie miłością, radością i wewnętrzną siłą w trudnych momentach. W modlitwach wyrażano prośbę o ożywienie serc, otwarcie się na Boże łaski oraz umiejętność dostrzegania Bożych błogosławieństw nawet w chwilach cierpienia i zwątpienia.

Wierni modlili się również o dar wdzięczności, by potrafili docenić każdą chwilę życia – zarówno te pełne radości, jak i te, które stanowią wyzwanie. Proszono, aby Duch Święty umacniał ich wiarę i nadzieję, prowadząc ich przez życie i ucząc wytrwałości oraz pokory. Wspólna modlitwa była czasem głębokiego zawierzenia się Bogu i wyrazem ufności w Jego łaskę, która miała prowadzić każdego z obecnych ku przemianie i uzdrowieniu.

autor : Asia K.